We verzamelde ‘s morgens bij Jurriën thuis, we aten daar even een lekker broodje en nadat we verdeeld waren over de auto’s konden we vertrekken. Tijdens de heenreis waren er nogal wat onverwachte vertragingen, Hereijgers reed vanaf de Antwerpse haven verkeerd omdat de navigatie op snelwegen vermijden stond. Joran z’n rechtervoet was iets te zwaar waardoor we net over de helft even moest stoppen bij een tankstation aangezien zij motor oververhit was en de koelvloeistof bijgevuld moest worden. Ook wilde Jurriën met de auto van z’n schoonvader, Ford 250, nog even LPG tanken in België omdat het goedkoper was, alleen had hij dit nog nooit gedaan dus daar stond we dan weer met z’n allen rond die auto te kijken of het lukte. Na een reis van 2,5/3 uur kwamen we aan in Dinant. We liepen daar eerst naar het cafeetje. Om een paar biertjes te nuttigen, daarna gingen we ons aanmelden maar we hadden wel een kleine aanpassing. Aangezien we met een persoon meer waren dan waar we vooraf voor gereserveerd hadden kozen we ervoor om één 3 persoons kano te huren. Die kon je huren als er één kind in zat, gelukkig hadden wij Mathijs bij. Toen we allemaal onze biertjes op hadden gedronken en het tijd was om naar de bus te lopen, werd er nog even een liedje gezongen van Roxy Dekker en de buschauffeur snapte niet toen Ilse zei dat ze geen Frans kon dat hij geen Frans moest praten, maar het uiteindelijk zijn we allemaal in de bus gekomen en vertrokken naar de startplek. We hadden gereserveerd voor 9 km maar die ging al niet meer vertrekken dus we moesten 12 km gaan kanoën. Aangekomen op de startplek kregen we allemaal een emmer en de peddel. De emmer was natuurlijk om je spullen droog in te houden wat achteraf wel nodig bleek te zijn, en de pedel is natuurlijk ook heel leuk om voor anderen dingen te gebruiken dan alleen jezelf vooruit bewegen. Nadat iedereen z’n spullen had opgeborgen in de emmer en iedereen in de rij was gaan staan gingen we een voor een het water in. Het bootje werd op een rails gelegd, dan moest je in het bootje gaan zitten en het bootje werd zo het water in geduwd. Toen we allemaal in het water waren duurde het ongeveer zo’n 20/30 m voordat we begonnen met elkaar nat te gaan spetteren. Met onze handen maar vooral met onze peddels. Dat resulteerde in luid gegil door de meiden een hard gelag door de jongens. Het water was dit keer niet zo diep dus moest je opletten dat je niet te dicht bij de kant kwam want dan kwam je daar niet zo makkelijk meer weg. Uiteindelijk werd het uitgevonden dat je het bootje ook kon laten kantelen, dus uiteindelijk is iedereen gekanteld, sommige meerdere keren, en was dus ook iedereen zeiknat. Gelukkig konden we d’r wel allemaal heel hard om lachen. Toen we na twee uur bij het einde kwamen hebben we daar omgekleed. Sommige hebben nog naar de foto’s gekeken die er gemaakt zijn en toen zijn we langzaamaan weer terug richting huis vertrokken. Onderweg hebben we natuurlijk lekker gegeten bij de McDonald’s en toen zat de dag er alweer op.
Kanoen 2024!
